Хула хӗрри улах. Сӗве йӑвашшӑн
Пахча ҫуммисемпе иртсе каять...
Ҫак лӑпкӑ кӗтесре тӑван чӑвашшӑн
Ҫуралнӑ ӗлӗк чух пӗр ҫамрӑк ят.

Ак ун кӗперӗ, вӑл юратнӑ вырӑн,
Ак вӑл час-час таяннӑ ват йӑмра.
Паян та вӑл кунта ҫӳрет пек ыррӑн,
Тӑрать пек сыввӑн умӑмра.

Ун лӑпкӑ куҫӗсем йӑл-йӑл тӑваҫҫӗ,
Ун сӑнӗнче – те хурлӑх, те телей...
«Мӗнле пурнан? Мӗнле ҫӗршыв хӑвачӗ?
Ман шӑллӑмсем нумай-и, Ваҫилей?» –

Тесе ыйтассӑн тӑрать пек поэтӑн
Шухӑшӑмра ҫӗкленнӗ ӗмӗлки...
– Аван, манми тете. Аван, – теетӗп. –
Сывлать чӑвашӑмӑр, сывлать чӗлхи.

Ҫак пирӗн ӳсӗмри чӑваш этемӗ
Иртме шанать чӑн пурнӑҫ тӗпелне.
Ҫитет пире, ҫитет – тертленнӗ,
Лаххан таврашӗнче ҫитет-тӗр йӗпенме!

Чӑвашӑн ӑнсӑртран сывалнӑ куҫӗ
Культура кил-ҫуртне пӑхса илет.
Телейлӗх тупсӑмне хӑех вӑл уҫӗ,
Хӑех туянӗ хӑй валли тивлет.

Эх, Константин! Пирӗнпеле пулсамччӗ.
Пулсамччӗ кӗрекере илем пур чух...
Анчах мӗскершӗн-ши нимле асамҫӑн
Сан ыйхуна сирме хӑвачӗ ҫук?..